“Ey gamlı, ey perişan adam!
Ya bizim gemimize gir, ya o gemiyi bu gemiye bağla. Yâni ey kendini bir şey zanneden kişi, ya bir mürşide bağlan yâhut da gemini mürşidin gemisine bağla da sana rehberlik etsin. Böylece doğru yolu şaşırma!” Hz.Mevlâna
Sivrisinekten kaçıyor, akrebe gidiyorsun; ıslaklıktan çekiniyor, denize dalıyorsun! yûsuf gibi, bir iç sıkıntından kaçıyor; “yiyelim, içelim, gezelim, oyna-yalım!” diye kuyuya düşüyorsun!
Sen, yûsuf gibi, bir gezinti yüzünden kuyuya düşüyorsun ama; ona olan yardım, sana nereden gelecek? onun bu gezintisi, babasının müsaadesiyle olmasaydı, kıyamete kadar kuyunun dibinde kalırdı; kuyudan çıkamazdı! babası; “onun gönlü hoş olsun!” diye ona izin verdi.
“Mademki gönlün gezmek istiyor, haydi git; hayırlı olsun!” dedi. Mesih’e uymayan, ona kafa tutan her kör; yahudi gibi sapıtır, doğru yolu bulamaz! kör bile olsa, ona uyanın gözünün açılması mümkündür! fakat, bu çekinme, bu kendini beğenme yüzünden kör olarak kalır!
İsa ona; “ey kör kişi!” der. “iki elinle bana sarıl; senin gözünü açacak sürme bendedir!
kör bile olsan, benim yüzümden gözlerin açılır, can yûsufunun gömleğine kavuşursun! o perişanlıktan, o kırıklıktan sonra sana ulaşan devlet, üstünlük aynı zamanda sana yol gösterir!