(Ey tövbesini bozan, yemînini unutan, mezhebinden dönen, geçmişini silen, geleceğine baş çeviren adam. Yoksa, senin de adımların onun yoluna mı düştü?
Ey adını unutan, bildiğini şaşan, dili tutulan, canı hulkuma gelen adam! Yoksa, gözüne görünmüş olanla, sen de mi yüz yüze geldin?
Ey yolunu şaşıran, evini unutan, yaşını başını bilmeyen, sayıyı hesâbı,mîzânı yekûnu yağmaya veren mecnûn adam!
Acaba sen de mi zamânın katiline rastladın, sen de mi iki cihânı kalbinden vuran u insafsızın eline düşüp böyle mekânsız, duraksız, kararsız oldun?
Şâyet öyle ise îtirâf et de, seninle hâldaş, sırdaş, yoldaş olalım.)
HANCI-Sâmiha AYVERDİ, Kubbealtı Neşriyâtı No:20-İst.1988