Hazret-i Mevlânâ, Mesnevî-i Şerîf’inde şöyle buyurur:
(Bir sofranın etrâfına yüz tâne adam oturur, yer. Fakat baş olmak isteyen iki adam, dünyâya sığamaz. Biri diğerinin bulunmasını istemez. Hattâ pâdişah, pâdişahlığıma ortak olur diye babasını bile öldürür.)(1)
Memleketimizin şu günlerdeki hâline bir bakın! Hazret-i Pîr âdetâ yerinden doğrulmuş ve gördüğü dehşetengîz manzarayı dile getirmiş.
Bu devirde bir ev geçindirmek bile binbir meşakkat gerektirirken, devletin ve memleketin sayısız derdiyle uğraşması gerekenler birbirlerine saldırmakta… Ve olan, bu millete olmaktadır.
Yüce Peygamber’imizin, bir hadîsinde (Önce yoldaş, sonra yol) buyurduğunu cümle âlem bilir.
Acaba bu düsturu herkes bilir mi?
Ve bugün sığamadıkları, paylaşamadıkları sofranın başında kavgaya tutuşan; birbirinin ipliğini pazara çıkaranlara sormak gerekmez mi?
–Mâdem öyle, şimdiye kadarki yoldaşlığınızı nereye koymalı, bu yoldaşlığın mânâsını neye yormalıyız? Yâhut yol, hangi yoldu? Ve âzamî müşterekiniz ne idi?
Ya, Hazret-i Ali’nin (Bana arkadaşını söyle, senin kim olduğunu söyleyeyim) sözüne ne demeli?
*
Hak dostları şöyle demiş:
(Bedduâ, Allah’a -hâşâ-akıl öğretmektir.)
Fazla söze lüzum var mı?
Allah hayırlara tebdîl eylesin. Ve…
Nur içinde yatsın Ârif Nihat Asya:
“Azîz-i vakt idik; a’dâ zelîl kıldı bizi!”
(1)Dinle Mevlânâ’dan, Dr.Nuri ŞİMŞEKLER,s.49