Yanmışım ben, yakmasınlar başka can.
Lâmi’ün nûr; bir küçük şerâreyim.
Gönle girmek istiyorsan sen de yan;
Aşka düştüm, can veren pervâneyim.
Girmişim derdimle bir meyhâneye;
Varmışım ol aşk denen sermâyeye.
Serhoşum ben, düşmüşüm peymâneye
Yâr elinden âb içip mestâneyim.
Ben görünmez, fark edilmez bir cisim;
Ben bilinmez, eskilerden bir isim.
Ben karanlık kuytulardan bir sisim;
Gizli kalmış, saklı bir dürdâneyim.
Ey Esâdî! Gizli sırlar söyledin,
Kendi bahçen; bak hârâbat eyledin.
Nerde tahtın, tâc-ı ikbâl neyledin?
Yar yolunda toprağım serdâdeyim.
Esat ANIK